Πολλοί μπορεί να απολαμβάνουν μια νυκτερινή προσγείωση και να απολαμβάνουν τα φωτάκια της πόλης όσο το αεροπλάνο προσεγγίζει το έδαφος. Ένας πιλότος όμως, αποκαλύπτει και κάποιες… τρομακτικές αλήθειες πίσω απ’ αυτό. 

Oι νυχτερινές πτήσεις μπορεί να είναι ευχάριστες για τους επιβάτες γιατί τους δίνεται η ευκαιρία να ρίξουν και έναν υπνάκο αν θέλουν, ωστόσο ένας πιλότος αποκαλύπτει ότι η προσγείωση ενός αεροπλάνου τη νύχτα δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση.

Ο Mark Vanhoenacker, πιλότος και συγγραφέας του βιβλίου «Πώς να προσγειώσεις ένα αεροπλάνο», γράφει: «Οι περισσότεροι από εμάς σκέφτονται τα αεροδρόμια ως πολύ καλά φωτισμένα μέρη και είναι αλήθεια ότι οι περιοχές γύρω από το κτήριο του αεροδρομίου είναι συχνά έντονα φωτισμένες. Αλλά οι  λεωφόροι και οι μεγάλοι δρόμοι γύρω από το αεροδρόμιο, ειδικά όταν αυτό βρίσκεται εντός αστικού τοπίου, είναι τόσο φωτισμένοι που συχνά κοιτάμε για ένα πιο σκοτεινό σημείο ώστε να εντοπίσουμε τον διάδρομο προσγείωσης. Ευτυχώς, αυτά τα φώτα δεν κάνουν ποτέ λάθος», αναφέρει, σύμφωνα με την express.

Οι πιλότοι βασίζονται σε όργανα πτήσης, αισθητήρες πλοήγησης και αισθητήρες καιρικών συνθηκών (κυρίως ραντάρ) αντί για την όραση τους όταν πετούν τη νύχτα ή βρίσκονται πάνω από τα σύννεφα.

Τα αεροσκάφη διαθέτουν πολλαπλά φώτα στο εξωτερικό τους για να βοηθούν τους πιλότους στην προσγείωση όταν είναι σκοτεινά, αλλά και για να βοηθούν τους άλλους να εντοπίζουν το αεροπλάνο.

Αναλόγως τον τύπο του αεροπλάνου, τα φώτα προσγείωσης μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικές θέσεις, από τα φτερά μέχρι την άτρακτο.

Οι πιλότοι τα αναβοσβήνουν κατά τη διαδικασία προσγείωσης για να ειδοποιήσουν τον πύργο ελέγχου αλλά και κατά την τελική προσέγγιση προς τον διάδρομο προσγείωσης.

Άλλα φώτα στο αεροπλάνο περιλαμβάνουν κόκκινα και πράσινα LEDs σε κάθε φτερό, τα οποία προσδιορίζουν την κατεύθυνση στην οποία βρίσκεται το αεροπλάνο κατά τη διάρκεια της νυκτερινής πτήσης. Το πράσινο είναι στα δεξιά, κόκκινο στα αριστερά.

Εάν οι πιλότοι δεν μπορούν να δουν τίποτα από το κόκπιτ, πραγματοποιούν προσέγγιση και επαφή με ελάχιστη ορατότητα, βάσει των ενδείξεων των οργάνων.

Οι επιβάτες καλούνται να ανοίγουν τα σκίαστρα κατά τη διάρκεια της προσγείωσης και της απογείωσης, μολονότι συχνά αγνοούν τον λόγο.

Η απαίτηση να είναι ανοιχτά τα σκίαστρα των παραθύρων του αεροπλάνου γίνεται για λόγους ασφαλείας.

Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να είναι ανοιχτά για να υπάρχει ορατότητα και να βλέπει το πλήρωμα τι γίνεται έξω από το αεροσκάφος σε περίπτωση που συμβεί κάποιο ατύχημα.

Έτσι, αν κάτι πάει στραβά κατά την απογείωση ή την προσγείωση, οι αεροσυνοδοί θα πρέπει να έχουν πλήρη εικόνα ώστε να κατευθύνουν κατάλληλα τους επιβάτες.

Για παράδειγμα θα μπορούν να δουν αν κάτω από το αεροσκάφος υπάρχει θάλασσα έτσι ώστε να δώσουν σήμα στον κόσμο να φορέσει τα σωσίβια.

Αντίστοιχα, ανάλογα με την πορεία του αεροσκάφους θα κατευθύνουν τον κόσμο στις ανάλογες εξόδους κινδύνου.

Εκτός αυτού, οι επιβάτες θεωρούνται ότι μπορούν να παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες από όσα βλέπουν, στο πλήρωμα.

Πηγή: huffingtonpost.gr