Και τα θαύματα έχουν όρια

Ένας άνδρας περπατά σε μια παραλία όταν σκοντάφτει σε ένα λυχνάρι, το τρίβει και εμφανίζεται το τζίνι.

– Με ελευθέρωσες και σ’ ευχαριστώ. Κανονικά έχεις 3 ευχές αλλά επειδή είναι η τέταρτη φορά αυτόν τον μήνα που με ελευθερώνουν και έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια εσύ έχεις δικαίωμα μόνο για μια ευχή.

Ο άνδρας κάθεται και σκέφτεται λίγο και λέει:

– Πάντα ήθελα να πάω στην Χαβάη αλλά φοβάμαι να μπω σε αεροπλάνο και υποφέρω από ναυτία για να πάω με καράβι, γι’ αυτό θέλω να κατασκευάσεις μια γέφυρα για να πάω με το αυτοκίνητο.

– Χα χα χα χα χα! Αυτό που ζητάς είναι αδύνατο! Σκέψου λίγο λογικά πόσο τσιμέντο χρειάζεται πόσο βαθιά πρέπει να μπουν οι κολόνες, την οικολογική καταστροφή… άλλο άλλο.

– Κοίτα έχω παντρευτεί 4 φορές, όπως έχω χωρίσει 4 φορές και όλες οι γυναίκες μου με κατηγορούσαν ότι δεν τους έδινα σημασία και ότι ήμουν αναίσθητος. Γι’ αυτό επιθυμώ από δω και πέρα να μπορώ να καταλαβαίνω τις γυναίκες… Να καταλαβαίνω πως νιώθουν, να ξέρω τι σκέφτονται όταν μου μιλάνε, τι θέλουν όταν λένε «τίποτα»… και πώς να τις κάνω πραγματικά ευτυχισμένες!

– Στην γέφυρα που λέγαμε… θέλεις 2 ή 4 λωρίδες;