Η εποχή αυτή, όπως εκφράζεται μέσα από τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, είναι μοναδική. Η διαστημική αισθητική, το νέο design, οι συνήθειες, ο καλοκαιρινός τρόπος αντιμετώπισης της ζωής, η αλητεία, η κοσμοπολίτικης διάθεσης διασκέδαση, η μουσική, το φαγητό και τα ρούχα, είναι τα στοιχεία που ζηλεύω.

Η ιδέα για ένα dinner party αυτής της αισθητικής, είναι τέλεια ιδέα για ένα καλοκαιρινό βράδυ.

Τι να αποφύγεις.
Τη θεία μου τη χίπισσα. Δε μ’ αρέσει, γιατί ντύνονται έτσι τα καρναβάλια. Η συγκεκριμένη εκδοχή της δεκαετίας αυτής είναι καλή για τα βίντεο του Λιβιεράτου (δηλαδή κακή).

Η έμπνευση.
Ταινίες όπως Το Αγκίστρι, Το Πάρτυ, Το Playtime, Τζένη Τζένη, Μια Τρελή Τρελή Οικογένεια, Λουι ντε Φινές (δε τον χορταίνω), αυτή με τη Ναθαναήλ και τον Αντωνόπουλο. (δε χρειάζεται να ψάξεις και πολύ, η ΕΤ 3 φροντίζει για αυτό τα καλοκαιρινά βράδια).

Το μέρος.
Ιδανικά οι εξωτερικοί χώροι ενός Xenia. Δεν υπάρχει πιο συμπυκνωμένη αίσθηση της ατμόσφαιρας της συγκεκριμένης περιόδου από τα ξενοδοχεία αυτά. Τα περισσότερα είναι πια κλειστά. Κάποια, όπως αυτό στη Χώρα της Μυκόνου, ανακαινίστηκαν, ξαναδιακοσμηθήκαν από τον Άγγελο Αντωνόπουλο και δεν έχασαν τίποτα από την αίγλη τους.
Δεύτερη επιλογή. Βίλα τύπου μίνιμαλ. Μεγάλα παράθυρα, πισίνα, κήπος και ελικοδρόμιο.
[Όπως το σπίτι στη Σοφούλη 100. Αν διάλεγα ένα σπίτι, θα ήταν αυτό. Πέρασα πριν κανά μήνα απ’ έξω. Είχανε πάρτυ. Όπως στις ταινίες. Με μεγάλες άσπρες ομπρέλες, gazebo, μπουφέδες, jazz σαξόφωνο, κυρίους με λευκά πουκάμισα, κυρίες με cocktail φορέματα, παιδάκια που παίζανε, μπαρ με κουστουμαρισμένο bartender. Έτοιμος ήμουν να μπω.]

Οι καλεσμένοι.
Ένα σύνολο ανθρώπων, κοσμοπολίτικα μαριναρισμένο, αρωματισμένο με μυστήριο, με κορυφώσεις καυτών μυστικών, ένας playboy, μια χήρα εκατομμυριούχος, μια σύζυγος εκατομμυριούχου με κρυφή παθιασμένη σχέση, μια πλούσια κληρονόμος, ένας μεταλλάς, μια μυστηριώδης γυναικεία φιγούρα με μακριά ίσια, μαύρα μαλλιά, ένα χωρισμένο ζευγάρι με τους νέους τους συντρόφους, μια ξανθιά απροσδιορίστου ηλικίας, μια κοσμικογράφος, διψασμένα για πλούτο μοντέλα κάθε φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, ένας συγγραφέας, ένας ντετέκτιβ, μια μυστική πράκτορας, ένας που νομίζει πως είναι ο James Bond, μια που νομίζει πως είναι η Marylin, ένας Elvis, ένας εικαστικός, ένας avant gard καλλιτέχνης, μερικές νοικοκυρές, ένα pool boy, ένας μαύρος, δύο αθλητές single, μια μητρομανής.

Η μουσική.
Όπως το soundtrack του Χατζηνάσιου στο Αγκίστρι. Μυστηριώδες, με ένα κίνδυνο να διαδέχεται ένα μυστήριο, αλλά μπορεί και πάλι όχι, με γυναικεία φωνητικά του τύπου ααα, πι πι πι, τιρι τιτι τιτι. Mid tempo disco hihats, κρουστά, πρωτόγονα synthesizers, επικά βιολιά, Giorgio Morroder, Air στο Moon Safari, Nino Rota, Κώστας Καπνίσης, Πλέσσας στις jazz στιγμές του.
Το φαγητό.
Τύπου Τσελεμεντές. Ειδικότητά του τα party καναπεδάκια. Γαρίδες cocktail. Μπριός. Μπαγκέτες. Αστακός. Φουά γκρά. Burgers. Ketsup. Πατάτες χοντροκομμένες και τηγανισμένες σε ελαιόλαδο με θαλασσινό αλάτι. Τερίνες (φόρμα μέσα στη οποία μαγειρεύεται το φαγητό, πήζει σαν ζελέ, παγώνει και σερβίρεται κομμένο σε φέτες. Πολύ δημοφιλής τρόπος σερβιρίσματος της εποχής). Χαβιάρι. Κεφτεδάκια σημαιοστολισμένα.
Ο κόσμος δεν πολυτρώει. Έτσι και αλλιώς βρίσκονται εκεί για ίντριγκες. Έχουν να εντοπίσουν γαμπρό, γκόμενο, ύποπτο, δολοφόνο, κατάσκοπο. Έχουν πολλά προβλήματα από μόνοι τους. Που καιρός για φαγητό.
Το μπαρ.
Whisky, σερβιρισμένο σε χαμηλό, σκαλιστό, τεράστιο κρυστάλλινο ποτήρι με μεγάλα κομμάτια πάγου. Επίσης με σόδα. Campari με χυμό πορτοκάλι. Πολύχρωμα cocktails με σημαιάκια. Vermouth. Champagne. Fizzes και Fruit Punch.

Ένα μικρό μενού.
Ντοματοσαλάτα. Η δική μου εκδοχή με ζυμωτό ψωμί, ντομάτες, μικρά αγγουράκια, σπιτικό τυρί, ψιλοκομμένο δυόσμο, βασιλικό, αμπελόφυλλα και φύλλα ντοματιάς.
Ντολμαδάκια.
Γλύκισμα με χοντρές φρυγανιές, κρέμα ανανά, ζελέ ανανά και μούρα.
Γρανίτα πεπόνι.
Σπιτικό αναψυκτικό με ginger.

Δημήτρης Κοπαράνης

Τι θα χρειαστείτε

Τι πρέπει να προσέξετε