Είμαστε οι Λαρισαίοι “τυριά” ή “πλατύποδες”; Μετράει περισσότερο η σχέση μας με τα τυροκομικά προϊόντα ή είμαστε θύματα του κάμπου που, επειδή είναι επίπεδος, δε βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι;
Όπως και να’ χει μικρή η σημασία του πώς αποκτήσαμε το υποκοριστικό μας. Αυτή, όπως λένε και οι ειδικοί, είναι η μικρή εικόνα… Η μεγάλη εικόνα είναι ότι με του που θα δει κάποιος Λαρισαίο δε θα γνωμοδοτήσει αμέσως “πάω στοίχημα ότι είσαι από τη Λάρισα”!… Καθότι, η πλατυποδία δεν διακρίνεται, ούτε η τυρίλα μυρίζει… Αν ανοίξεις το στόμα σου όμως και ξεδιπλώσεις το θεσσαλικό αξάν, δεν τη γλιτώνεις την εξακρίβωση στοιχείων!…
Το κόμπλεξ της Θεσσαλικής ντοπιολαλιάς άλλωστε, ήταν αυτό που στη δεκαετία του ’70 έκανε τους Λαρισαίους φοιτητές που πήγαιναν για σπουδές στην Αθήνα να εστιάζουν την προσοχή τους στη σωστή εκφορά της Ελληνικής γλώσσας, καταβάλλοντας ιδιαίτερη προσπάθεια ώστε να μην κόβουν το φωνήεν στο τέλος κάθε λέξης… Το αποτέλεσμα τραγικό: Όταν ήθελαν να κλείσουν ραντεβού με γκόμενα στο Μετς, της έλεγαν “ωραία θα βρεθούμε στις εννέα στο… Μέτσι”!!!
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια… Τα κόμπλεξ κατωτερότητας στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, βοηθούντος του λαϊκισμού που αποθέωσε τον Έλληνα, μετατράπηκαν σε κόμπλεξ ανωτερότητας (κάπως έτσι προέκυψε και το “όταν οι ξένοι έτρωγαν χαρούπια, εμείς είχαμε χοληστερίνη”!) με τη βοήθεια δε του Λαζόπουλου, που “έδωσε” τους Καρδιτσιώτες για την προφορά τους στους “δέκα μικρούς Μήτσους” (γκντούπα τις, γκντούπα τις) για να “βγάλει λάδι” εμάς τους Λαρισαίους συμπατριώτες του και να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, μπορούσαμε να αντιμετωπίζουμε με αδιαφορία μέσα στα καγιέν, μας τα συνθήματα των “γκάγκαρων”, “έξω οι βλάχοι από την Αθήνα” που κοσμούσαν κάποτε τους τοίχους της πρωτεύουσας…
Στο μεσοδιάστημα, αποκτήσαμε τόσο χιούμορ που βοηθούντος και του διαδικτύου τείνουμε πλέον με την ανωτερότητά μας να νομιμοποιήσουμε το ανεπίσημο λεξικό της Λαρισινής διαλέκτου που εμπλουτίζεται καθημερινώς με ευρήματα του τύπου: “dish είναι το πιάτο στα αγγλικά και στη Λάρισα η προστακτική του ντύνομαι”!!!
Αυτό το άτυπο λεξικό, που προσφέρει άφθονο γέλιο καθημερινά στο διαδίκτυο, παραθέτουμε στη συνέχεια έχοντας συγκεντρώσει ό,τι κυκλοφορεί ιντερνετικά. Ο κατάλογος βέβαια, μένει ανοιχτός για να συμπληρώσουν όσοι θέλουν τις δικές τους εμπνεύσεις.
Η ολοκλήρωση του λεξικού ελπίζουμε ότι θα βοηθήσει ιδιαιτέρως όσους φοιτητές “περάσουν” στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στη Λάρισα, η φοίτηση στην οποία, κατά το γνωστό ανέκδοτο, απαιτεί επτά χρόνια: Έξι για το πτυχίο και ένα για τη γλώσσα.
